به کجا چنین شتابان- قسمت 2
·
1403/06/15 17:35
· خواندن 1 دقیقه
دانش را انتهایی نیست و عمل به دانش، تا رسیدن به نتیجه نیز پایانی ندارد. هر چه بیشتر در دانش پیش بروی به نادانی خود اذعان می کنی، اما این عمل به دانش است که می تواند ما را درمسیر کسب عمل کمک کند. شیرینی رسیدن به نتایج، سختی کسب دانش را از بین می برد و راه های جدید کسب دانش را باز می کند.
پیدا کردن بستر مناسب برای پیاده سازی دانش، مهم ترین نکته ای است که تفاوت ها را ایجاد می کند. دانشی که در مسیر صحیح پیاده سازی گردد، نتایج فوق العاده را رقم می زند.
به نظر من داشتن مسیر صحیح پیاده سازی دانش، از خود دانش مهم تر است، زیرا یک مسیر صحیح درهای زیادی از دانشی که قابل استفاده است را به رویمان باز می کند. اما دانش صرف، به هر مسیری می تواند برود که ناخواسته سر از ناکجا آباد در می آورد.
مسئله ای که مطرح می گردد، این است که چه چیزی دانش و مسیر پیاده سازی را مشخص می کند؟ به نظر می رسد که هدفی که دنبال می شود، می تواند دانش و مسیر را مشخص کند.
بعضی در مسیر پیاده سازی آنقدر در گیر مسائل می شوند، که هدف را فراموش می گردد و آنجاست که سردرگمی ها شروع می شود و انتخاب های نادرستی انجام می گیرد.